مقاله درباره ایمنی، سرطان و پیری درس هایی از الگوهای موش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

ایمنی، سرطان و پیری: درس هایی از الگوهای موش

چکیده: نقص کارکرد ایمنی با افزایش سن مرتبط با افزایش ابتلا به سرطان است. بیشتر مطالعات ارزیابی تاثیر ایمنوتراپی روی سرطان در افراد جوان صورت گرفته، بدون اینکه تاثیر تغییرات مرتبط با سن در عملکرد ایمنی در نظر گرفته شود. مطالعات نشان میدهد درمان های مربوط به ایمونو تراپی میتواند در خیوانات جوانتر موثر باشد درخالیکه همین درمانها درحیوانات مسن تر اثر نمی کند. مطالعۀ حاضر برخی از نقص های موجود در سیستم ایمنی را بررسی می کند که روی فعالسازی پاسخ های ایمنی ضد تومور تاثیر دارد، استراتژی هایی که برای فعالسازی پاسخ ایمنی ضد تومور در فرد پیر استفاده شده و استراتژی هایی که برای فعالسازی پاسخ ایمنی ضد تومور در فرد پیر استفاده شده ، استراتژی های احتمالی را نشان میدهد که برای بهینه سازی درمان های ایمنی سازی در افراد پیر به کار می رود.

به طور آماری مشخص شده که شیوع سرطان با افزایش سن، بیشتر میشود، اگر چه مکانیسم زیر بنایی در مورد علت افزایش تعداد سرطان ها بعد از سن 65 سالگی روشن نیست، این باور وجود دارد که این امر به خاطر افزایش رویدادهایی مثل : در معرض مواد سرطان زا قرار گرفتن، افزایش جهش های ژنتیکی، کاهش عملکرد ایمنی باشد . بر اساس شواهد به دست آمده از انسان و حیوانات، مشخص شده که سیستم ایمنی در دفاع و جلوگیری از شکل گیری تومورها حیاتی است که این فرایند بعنوان مراقبت ایمنی از سرطان تعریف میشود. مطالعات انجام شده روی موشها نشان میدهد که به دنبال قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زا، میزان ابتلا آنها به سرطان افزایش می یابد. با افزایش سن ویژگیها و عملکردهایی در سیستم ایمنی وجود دارد که پاسخ ناهمنگی را نشان میدهد. این تغییرات در سلولهای ذاتی و ایمنی اختصاصی مشاهده میشود و به این ترتیب مشخص شد که این تغییرات در افراد سالخورده کمتر حفاظت شده هستند و در نتیجه بیشتر مستعد ابتلا به بیماریهای عفونی و سرطان میشوند. یک فاکتور ویژه وجود دارد که میتواند بعنوان مکانیسمی اشاره شود که تغییرات مرتبط با سن در عملکرد ایمنی است. یک مشخصۀ اصلی در سیستم سلولی T این است که در فرد سالخورده، یک کاهش در جمعیت سلولی T دارد و افزایش حافظۀ سلولهای T ، عدم تعادل در جمعیت حافظۀ سلولی T را به وجود می آورد که در بخشی در زمان پیری، حالت hyporesponsive به حساب می آیند. علاوه به این تعداد کمتری از سلولهای T مادرزادی در هنگام پیری وجود دارد که همراه با کاهش ظرفیت برای واکنش با آنتی ژن های جدید باشند.

اکثر سلولهای ایمنی در فرد پیر در ارتباط با نقص یا تغییراتی است که فرد پیر را مستعدابتلا به سرطان میسازد.

سیستم ایمنی inflamm-aging : به خوبی نشان داده شده که پیری توسط حالت تحلیلی با افزایش سطح سیتوکنیز ، چموکینز ودیگر فاکتورها مشخص میشود . این حالت تحلیل مزمن را inflamm-aging می نامند.

این باور وجود دارد که inflamm-aging ناشی از قرار گرفتن در معرض تحریک مداوم آنتی ژن سلولهایی مثل ماکروفاژها یا سلولهای دندریت هستند. inflamm-aging میتواند یک سری از بیماری های مربوط اضمحلال پاتوژن ها را تحریک کند، مثل دیابت، بیماریهای قلبی عروقی و سرطان ، تصور می شود عفونت مزمن CMV یا دیگر عفونت ها می تواند inflamm-aging را تحریک کند. اگر چه حیوانات پیری که تحت شرایط استریل نگه داشته میشوند هنوز از inflamm-aging رنج میبردند. بنابر این ، مکانیسم های دیگری وجود دارد که روی inflamm-aging تاثیر میگذارد وضعیت تحلیلی در فرد پیر تنها ناشی از سلولهای سیستم ایمنی نیست اما این نیز توسط دیگر سلولهای غیر ایمنی که دستخوش بیماری استرس زای enotoxic هستند، تحت تاثیر قرار میگیرد و می تواند بسیاری از فاکتورهای فرسایش دهنده را مجزا کند که فنوتیپ مخفی مرتبط با بیماری نامیده میشود (SASP) . علاوه به این ، این وضعیت ، عملکرد انواع سلولهای ایمنی را توسط تغییر یا عدم هماهنگی ویژگیهای سیستم ایمنی در فرد پیر تعدیل کند .

سلولهای T و ناهماهنگی در فرد سالخورده

برای شناسایی مسیرهایی بیولوژیکی که به درستی روی عملکرد سلولهای T پیر تاثیر می گذارد و تفاوت های بین سلولهای مادرزادی پیر و حافظۀ سلولی T CD4+ و CD8+ تعریف می کند تحلیل میکروروی تحریک پیش و پس TCR انجام شد،این تحلیل داده ها را به دو دیدگاه نزدیک ساخت:

1)روشن شدن تفاوت های ذاتی بین سلولهای مادر زادی پیر CD4+ و سلولهای CD8+ و 2) کشف تغییرات در عملکرد سلول T در سلولهای T پیر توسط پاسخ های تغییر یافته بعداز تعریف تحریک TCR . ترکیب هر دو تحلیل ها منجر به دیدگاههایی گردید که تفاوت های اساسی در رونویسی جمعیت های سلول T پیر و جوان را در تناقض با تفاوت های عملکردی لازم در سلولهای پیربیان میکند. اگر چه دامنۀ این بررسی روی بحث رونویسی داده ها تمرکز ندارد ، یک مثال مختصر از این نوع تحلیل به صورت زیر انجام میشود . ژن هایی که به طور ذاتی تنظیم شده ، و آنهایی که به طور متفاوتی روی فعالسازی TCR در سلولهای پیر CD4+ یا CD8+در مقایسه با سلولهای T جوان ، لیست شده است. این ژن های نماینده ای که به طور متفاوت تنظیم شده برای بررسی فرایندهای سلولی گروه بندی می شود به طور کلی، این داده ها نشان میدهد که تغییرات عملکردهای ایمنی در سلولهای پیر CD4+ و سلولهای CD8+ به خاطر اصلاحات در عملکردهای مختلف سلولی دچار فرسایش ، انتقال ، پیوستگی و مسیرهای انتقال سیگنال میشوند. علاوه بر این ، برخی تحلیل ها به ما امکان میدهد تصویر ویژه ای در مورد ویژگی رونویسی ژنتیکی داشته باشیم . براساس تحلیل جنبشی ، این احتمال برای تعیین علت پیکربندی متفاوت به وجود می آید که قبلا برای تحریک مشاهده شده ،این اطلاعات برای بهینه سازی پاسخ های سلولی CD4+ و CD8+ در فرد پیر حیاتی است . ما قطعاً پیچیدگی های همه ژن هایی که بین سلولهای T پیر و جوان پیکربندی شده را درک نکردیم . اگر چه ، این نوع تحلیل، نوسان رونویسی ژن های ویژه ای را آشکار میکند که ممکن است تغییرات کارکردی در سیستم ایمنی پیر را انعکاس دهد. چنین اطلاعاتی به ما اجازه میدهد فرضیه های جدید را در مورد اینکه چرا سلولهای پیر T در مقایسه با جوانترها ناهماهنگ هستند به دست آوریم.